سنجش میزان تاثیر اعتماد و ریسک افراد در پذیرش رای گیری مبتنی بر تلفن همراه با استفاده از سیستم فازی (مورد کاوی : نظرسنجی برنامه های تلویزیونی)

سیستم های الکترونیکی مانند دولت الکترونیکی، تجارت الکترونیکی، پرداخت الکترونیکی و اخیرا رای گیری الکترونیکی روز به روز در حال نفوذ در زندگی روزمره مردم هستند، اصطلاح رای گیری الکترونیکی طیف وسیعی از نوآوری در نحوه رای گیری را شامل می شود. با توجه به این که سمت و سوی فناوری درجه ات پیشرفت در فناوری های سیار و قابل حمل می باشد، در مقوله رای گیری الکترونیکی، رای گیری مبتنی بر تلفن همراه اهمیت ویژه ای می یابد. در حال حاضر رای گیری های مبتنی بر تلفن همراه در ایران بیشتر به عنوان نظرسنجی برگزار می شوند. در صورت انجام تحقیقات بیشتر و ارزیابی فاکتورهای موثری همچون اعتماد و ریسک بر این نوع از رای گیری، می توان در سطوح بالاتر نیز چنین رای گیری هایی را به کاربرد. در این پژوهش تاثیر دو فاکتور اعتماد و ریسک بر پذیرش رای گیری مبتنی بر تلفن همراه ارزیابی می شود و مدلی متشکل از فاکتورهای تمایل به اعتماد، اعتماد به فناوری تلفن همراه، اعتماد به برگزارکننده رای گیری، اعتماد به رای گیری الکترونیکی، معرفی می شود. برای تحلیل داده ها از ابزارهای آماری استفاده می شود. روش مفروض در جامعه آماری اعمال شده و به منظور شناسایی شاخص های موثر در مدل از روش تحلیل همبستگی استفاده می شود و در نهایت به دلیل عدم قطعیت عقاید افراد در جامعه آماری، به منظور سنجش تاثیر اعتماد و ریسک افراد سیستم فازی بکار برده می شود. نتایج نشان می دهد که افراد به طور متوسط و تا حدودی زیاد تمایل به پذیرش رای گیری مبتنی بر تلفن همراه دارند.